Top
Ρόδι

Εχθές βούιξαν τα κοινωνικά δίκτυα, γιατί τηλεόραση δεν βλέπω πλέον, κάνω “ειδησεονηστεία” όπως λέει και μια φίλη, για την κίνηση στους δρόμους, τα μαγαζιά, τα διόδια. Σαν να ήταν η τελευταία ημέρα του χρόνου, σαν να ήταν η τελευταία ημέρα για ποιο πράγμα άραγε; Εμένα το μόνο που με ανησυχούσε, ήταν ότι έγιναν τα ρόδια στο κτήμα και δεν θα είχα τη δυνατότητα να πάω να τα μαζέψω. Οι καρποί της ροδιάς είναι όμορφοι και πρωτότυποι, ωστόσο αν δεν συλλεχθούν έγκαιρα, ανοίγουν από την υγρασία και πολύτιμα σποράκια καταναλώνονται από τα πουλιά.

Τόσο άγχος όμως για λίγα ρόδια; Είναι κάτι σαν έθιμο που έχουμε στην οικογένεια και κάθε πρωτοχρονιά σπάμε ένα ρόδι από τη ροδιά μας, στο “κατώφλι” του νέου χρόνου. Η ονομασία “Ροιά” έχει καθιερωθεί από τον Όμηρο και αναφορές της βρίσκονται σε όλη την ελληνική μυθολογία. Πολλοί γνωστοί μύθοι περιέχουν το ρόδι σαν το νοηματικό τους κέντρο, όπως η Αρπαγή της Περσεφόνης από τον θεό Πλούτωνα, ο μύθος του Ταντάλου κ.ά. Το ρόδι, ετυμολογικά προέρχεται από τη ρίζα της λέξης ρέω και συνδέεται με τις καθαρκτικές ιδιότητες που έχουν τα βρώσιμα σποράκια του. Το ρόδι από την αρχαιότητα συμβολίζει την καλοτυχία, την αφθονία, τη γονιμότητα και ταυτόχρονα τη συμφιλίωση με το θάνατο. Ένα σύμβολο της ζωής, που περιλαμβάνει όλες τις διαστάσεις αυτής, ακόμα και το τέλος της με την έννοια της “ομαλής” μετάβασης σε μια κατάσταση με την οποία παλεύουμε από τη γέννησή μας μέχρι και το τελευταίο λεπτό…

Ό,τι ρέει, ό,τι κυλάει προχωράει, άσχετα αν συναντά δυσκολίες. Είναι και αυτές μέσα στο πρόγραμμα. Εμένα λοιπόν το άγχος μου, ήταν να κόψω τα ρόδια για να έχω τη μνήμη του εθίμου που εδώ και χρόνια τηρώ ευλαβικά, ζωντανή. Συνεχίζουμε και είμαστε ζωντανοί όσο το πνεύμα μας τρέφεται από τον πολιτισμό που έχουμε μέσα μας και το αντίστροφο. Ό,τι έχουμε καλλιεργήσει ως τώρα, είναι η πιο κατάλληλη ώρα να το αφήσουμε να ανθίσει και στην συνέχεια να καρπίσει. Και αν έχουμε αμελήσει την καλλιέργεια, ίσως είναι η ώρα να καλλιεργήσουμε τον κήπο μας, όπως έλεγε και ο Βολταίρος στον “Καντίντ” 4 αιώνες πριν.

All rights reserved 2020. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση όλου του κειμένου ή τμήματος αυτού καθώς και η αναπαραγωγή των φωτογραφιών χωρίς αναφορά στην πηγή και το συντάκτη/φωτογράφο.

Δεν κάθομαι ποτέ ήσυχη, μικρή με έλεγαν όλοι "σβούρα". Από παιδί ήθελα να γίνω αρχαιολόγος γιατί μου άρεσε να διαβάζω ιστορίες για το παρελθόν. Και έγινα αλλά με κέρδισε η δημοσιογραφία. Αγάπησα τα ταξίδια όταν έγραφα για το National Georgraphic. Μου αρέσει να ανακαλύπτω πράγματα και να τα καταγράφω. Οι καταγραφές κρατούν τη μνήμη του παρελθόντος ζωντανή. Το παρελθόν είναι αυτό που μας βοηθάει να προχωράμε στο μέλλον. Και όταν η μνήμη είναι ζωντανή το μέλλον είναι σε καλά χέρια!

post a comment

Skip to content