Κέα ή Τζια - Το νησί που θα ξαναγυρίσεις (μέρος B)

Κέα ή Τζια – Το νησί που θα ξαναγυρίσεις (μέρος B)

Ιουλίδα, το ξεχωριστό στολίδι του νησιού

Η Ιουλίδα είναι η χώρα της Κέας. Παραδοσιακά χτισμένη σε ακρόπολη για προστασία από την πειρατεία. Όπως σε κάθε νησί, πιστεύω ότι οι περισσότεροι από εμάς όταν πρόκειται να επισκεφθούμε τη χώρα ενός νησιού είναι κάτι σαν επίσημη έξοδος, κάτι σαν γιορτή. Ξεπλένουμε το αλάτι από τη θάλασσα, φοράμε τα λινά μας και κλειστό παπούτσι για περπάτημα. Όταν επισκεφθείτε την Ιουλίδα φορέστε σταθερό υπόδημα και προτιμήστε να έχετε φάει κάτι ελαφρύ πριν, θα ακολουθήσει περπάτημα.

Ροκομένος - Ιουλίδα -Τζιά - Αντιγραφή — Στο Ροκομένο, πριν μπεις στη Ιουλίδα υπάρχει μια βρύση. Λένε πως αν πιεις νερό από εκεί, θα παντρευτείς ντόπιο ή ντόπια. (πάνω αριστερά). Στην είσοδο της χώρας, υπάρχει ένα καταπληκτικό εργαστήριο κεραμικής. Στη φωτογραφία βλέπουμε δυο κεραμικά “ποτιστικά” δοχεία, τα οποία θάβονται στο χώμα, γεμάτα νερό και ποτίζουν δέντρα ή φυτά (πάνω δεξιά). Ανεβαίνοντας στα στενά σοκάκια της Χώρας (κάτω αριστερά). Η θέα της Χώρας οδεύοντας προς τον Λέοντα (κάτω δεξιά).

Εργαστήριο Κεραμικής στη Τζια — Στο Ροκομένο, πριν μπεις στη Ιουλίδα υπάρχει μια βρύση. Λένε πως αν πιεις νερό από εκεί, θα παντρευτείς ντόπιο ή ντόπια. (πάνω αριστερά). Στην είσοδο της χώρας, υπάρχει ένα καταπληκτικό εργαστήριο κεραμικής. Στη φωτογραφία βλέπουμε δυο κεραμικά “ποτιστικά” δοχεία, τα οποία θάβονται στο χώμα, γεμάτα νερό και ποτίζουν δέντρα ή φυτά (πάνω δεξιά). Ανεβαίνοντας στα στενά σοκάκια της Χώρας (κάτω αριστερά). Η θέα της Χώρας οδεύοντας προς τον Λέοντα (κάτω δεξιά).

Μετά τη βρύση στο Ροκομένο και το παραδοσιακό εργαστήριο κεραμικής, ανηφορίζουμε για να συναντήσουμε τα στενά σοκάκια της χώρας. Η εκ του σύνεγγυς δόμηση δίνει την αίσθηση της παλιάς γειτονιάς. Θα συναντήσετε πλήθος τοπικών παντοπωλείων και θα βρείτε πολλά καλούδια που μπορείτε να πάρετε την γεύση τους μαζί σας για να θυμάστε το νησί. Μην παραλείψετε να περάσετε από το “Τυράκειον”.

Κάπαρη στη Τζιά — Η κάπαρη των Κυκλάδων είναι ξακουστή για την ιδιαίτερη νοστιμιά και αψάδα της. Φυτρώνει σε όλο το νησί και αποτελεί κάτι παραπάνω από απαραίτητο για τις σαλάτες. Η γεύση της καθώς λιώνει στο στόμα φέρνει στο νου τη γη του νησιού και τον καλοκαιρινό ήλιο. **“Αναμνηστικό” που δεν πρέπει να ξεχάσεις με τίποτα.**

Πιο πάνω είναι το αρχαιολογικό μουσείο που φιλοξενεί πλήθος σπουδαίων ευρημάτων από την οικισμό της Αγίας Ειρήνης– αξίζει να το επισκεφθείτε. Και ενώ αναρωτιέσαι πού θα σταματήσει αυτό το ανέβασμα, μπορείς να κάτσεις για ένα υποβρύχιο ή έναν μεζέ σε κάποιο από τα καφενεία με πανοραμική θέα που βρίσκονται στο δρόμο σου.

Αρχαιολογικό μουσείο Τζιά — Γεφυρόστομος προχός από τον οικισμός της Αγίας Ειρήνης (αριστερά). Πίθοι από τον Προϊστορικό οικισμό της Αγίας Ειρήνης, Υστεροκυκλαδική Ι-ΙΙ (16ος-15ος αι.π.Χ.) (δεξιά).

Αρχαιολογικό μουσείο Τζια — Γεφυρόστομος προχός από τον οικισμός της Αγίας Ειρήνης (αριστερά). Πίθοι από τον Προϊστορικό οικισμό της Αγίας Ειρήνης, Υστεροκυκλαδική Ι-ΙΙ (16ος-15ος αι.π.Χ.) (δεξιά).

Ο προστάτης Λέων της Κέας

Αφού πάρεις μια ανάσα, συνέχεια έχει ο ξακουστός Λέοντας του νησιού. Ο δρόμος για τον Λέοντα είναι όντως “μακρύς”. Αφού τελειώσουν τα σπίτια της Χώρας και περάσεις και το νεκροταφείο, ένα χωμάτινο δρομάκι θα σε οδηγήσει στον Λέοντα. Ο Λέοντας είναι ένα έργο μνημειακής γλυπτικής αγνώστου καλλιτέχνη. Σε ένα τοπικό παντοπωλείο μας είπαν την επικρατούσα ιστορία για το μύθο του και τη μοιραζόμαστε μαζί σας:

Η ιστορία του Λεόντα της Κέας (από τους ντόπιους)

Ο μύθος λέει ότι οι νύμφες που είχαν κατοικήσει το νησί λόγω της πλούσιας βλάστησης, είχαν τρελάνει τους άνδρες του νησιού και δεν τους άφηναν να ασχοληθούν με τις δουλειές τους. Οι κάτοικοι γι’ αυτό το λόγο ζήτησαν βοήθεια από το Δία. Ο Δίας έστειλε το λιοντάρι το οποίο φόβισε τις νύμφες οι οποίες με τη σειρά τους εγκατέλειψαν το νησί και πήγαν στην Εύβοια. Όταν το λιοντάρι ολοκλήρωσε την αποστολή του, κάθισε απέναντι από τη χώρα και πέτρωσε, σχηματίζοντας ένα μειδίαμα -όντας ευχαριστημένο- για να προσέχει για πάντα το νησί.

Ο λέοντας στη Τζιά — **Λίγο έξω από τη χώρα ο Λέων προστατεύει το νησί της Κέας ως “ακοίμητος” φρουρός.**

Ο φάρος του Αγίου Νικολάου & το πέρασμα του Κατσώνη

Στενό πέρασμα Λάμπρου Κατσώνη (2) — Ο στενός ισθμός πάνω από τον οποίο πέρασε το καράβι του πάνω σε ξύλα αλειμμένα με λίπος και διέφυγε των Τούρκων ο Λάμπρος Κατσώνης

Όταν περάσεις το Βουρκάρι, φθάνεις στην άκρη του νησιού όπου βρίσκεται ο φάρος που καλωσορίζει τους επισκέπτες όταν μπαίνουν με το πλοίο στο νησί. Λίγο πριν ξεκινήσεις να ανεβαίνεις στη χερσόνησο που οδηγεί στο φάρο, συναντάς ένα στενό πέρασμα (περιοχή της Κόκας) που για λίγο δεν χωρίζεται στα δυο από τη θάλασσα. Ο στενός αυτός ισθμός έχει μείνει γνωστός ως το στενό του Λάμπρου Κατσώνη και έχει ιστορική σημασία.

Η ιστορία της απόδρασης του Κατσώνη από το λιμάνι της Κέας

Κατά τον 18ο αιώνα, στη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού πολέμου, ο μεγάλος θαλασσομάχος του απελευθερωτικού κινήματος, Λ.Κατσώνης, υπηρετούσε το ρωσικό ναυτικό έχοντας ως ορμητήριο το λιμάνι της Κέας. Στις 17 Μάϊου 1790 κατά τη διάρκεια μιας αιματηρής ναυμαχίας, αποκλείστηκε στον όρμο της Κέας. Χωρίς να το βάλει κάτω, κατά τη διάρκεια της νύχτας έβαλε με τους ναύτες του στο στενό αυτό πέρασμα ξύλα τα οποία άλειψε με λίπος. Πάνω εκεί έσυραν το καράβι και έτσι ξέφυγαν από τους Τούρκους.

Ο φάρος του Αγίου Νικολάου που μας καλωσορίζει φθάνοντας στο λιμάνι της Κορησσίας. Είναι ο πρώτος φάρος που άναψε στις Κυκλάδες, το 1831 και ο δεύτερος στη χώρα.
Είναι χτισμένος από την Γαλλική Εταιρεία Φάρων στα ερείπια του ναού του Ποσειδώνα. Λιθόκτιστος πύργος εξωτερικά τετράγωνος, εσωτερικά κυκλικός. Αρχικά λειτούργησε με πηγή ενέργειας το πετρέλαιο, με φωτοβολία 10 ναυτικών μιλίων. Κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου ο φάρος παρέμεινε σβηστός. Επαναλειτούργησε το 1945 με πηγή ενέργειας το πετρέλαιο. Το 1986 όταν αντικαταστάθηκαν τα μηχανήματα πετρελαίου, ο φάρος λειτούργησε με ηλεκτρισμό.