Top
"Ιστορίες Αν-ομοιοκαταληξίας" από το Δημήτρη Αθηνάκη

Ποίηση. Η, πολλές φορές, ακατάληπτη θεά των τεχνών που ερμηνεύει τον κόσμο μέσα από ομοιοκαταληξίες ή και ανομοιοκατάληκτες φράσεις, μέσα από ρυθμούς και σχήματα λόγου, μέσα από μια ματιά που βουτάει πίσω από τις αντανακλάσεις της επιφάνειας.
Η ποίηση είναι μια ζωντανή τέχνη. Μια τέχνη που βρίσκει τις ρίζες της στα βάθη του χρόνου και απλώνει τα κλαδιά της στην εκάστοτε σύγχρονη κοινωνία που μέσα από τους ποιητές της πραγματοποιεί μια καταγραφή του παρόντος, με όρους τέχνης και αλήθειας.
Η γιορτή της ποίησης στις 21 Μαρτίου, η παγκόσμια ημέρα που είναι αφιερωμένη σε αυτή, είναι μια καλή αφορμή ανακάλυψης της νεότερης ποιητικής γενιάς που με φόρα από την κληρονομιά του παρελθόντος χτίζει ένα φρέσκο, γεμάτο «Άνοιξη» παροντικό ποιητικό πεδίο.
Ιστορίες Αν-ομοιοκαταληξίας ή αλλιώς ποιητικές αναγνώσεις νέων ποιητών.
Πάτα Play!

"Ιστορίες Αν-ομοιοκαταληξίας" από το Δημήτρη Αθηνάκη
Ο Δημήτρης Αθηνάκης είναι ποιητής, αρθρογράφος και μεταφραστής. ‘Εχει εκδόσει τις ποιητικές συλλογές “Χωρίσεμεις”, “Λίγος χώρος για τον ξένο”, “Δωμάτιο μικρών διακοπών”./ Φωτογραφία © Νίκος Βατόπουλος

Θέλεις να το ακούσεις και όχι να το διαβάσεις; Τώρα μπορείς, είτε να το ακούσεις τώρα, είτε να το κατεβάσεις και να το ακούσεις αργότερα offline!

Πλακάκι το πλακάκι

― είχες βρει ψεγάδια στις υποσχέσεις μου
θολές τις λέξεις μου
και λίγες τις φορές μου
−όταν έπαιρνα τις Κυριακές με το καλό
κι αυτό σ’ την έδινε−

μόνο μια στις τόσες που ξέφευγα
έλεγα καμιά κουβέντα παραπάνω
ένα θέλω να σε δω εδώ και τώρα
ή ένα πάρτε τον από μπροστά μου
μόνο τότε μαλάκωνε το πρόσωπό σου
κι άνοιγες όλες τις βρύσες του σπιτιού
−ανοιχτοχέρης στο λυγμό−

και μ’ έβαζες να τρίβω τα πλακάκια
με καυτό νερό
και χλωρίνη αγριολούλουδο
πλακάκι το πλακάκι
κι οι επιθυμίες σου εκεί
λερναία ύδρα
μια να ικανοποιώ
δυο να ξεφυτρώνουν
δυο να αγνοώ
οχτώ να παραπονιούνται
− τι σκατά αλγόριθμος είναι αυτός;

εν πάση περιπτώσει λίγο τρίψιμο εδώ λίγο εκεί
δε χάθηκε ο κόσμος
αρκεί να μη με βάζεις να σου λέω σαγαπώ
και θα είμαι για πάντα δίπλα σου
− κι ένας άλλος επέμενε πολύ
στο τέλος βρέθηκε να τρίβει πλακάκια στην Ουψάλα
και να πηγαινοέρχεται με ΚΤΕΛ στο Καπανδρίτι·

Από τη συλλογή “Φτηνό κρεβάτι”, εκδόσεις, Πόλις, 2018.

Άκουσε τις ιστορίες της Στέργιας Κάββαλου και της Μαρίας Κρασοπούλου.

All rights reserved 2021. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση όλου του κειμένου ή τμήματος αυτού καθώς και η αναπαραγωγή των φωτογραφιών χωρίς αναφορά στην πηγή και το συντάκτη/φωτογράφο.

"Εξέδωσα" την πρώτη μου ποιητική συλλογή στα 6 μου και από τότε αποφάσισα πως το να γράφω είναι ο μόνος τρόπος να παίρνω πραγματικές ανάσες. Αυτές που ξεκινάνε από το βάθος του διαφράγματος και καθώς ανεβαίνουν προς το στήθος μου υπενθυμίζουν πως μπορώ να είμαι όλα όσα θέλω, όσο διαφορετικά κι αν είναι μεταξύ τους. Σε αυτές λοιπόν υποσχέθηκα πως, σε χαρτί ή πληκτρολόγιο, από τα χέρια μου θα γράφεται μόνο ό, τι ``στάζει`` τη δική μου αλήθεια.

post a comment

Skip to content