Top
"Ιστορίες Αν-ομοιοκαταληξίας" από τη Μαρία Κρασοπούλου

Ποίηση. Η, πολλές φορές, ακατάληπτη θεά των τεχνών που ερμηνεύει τον κόσμο μέσα από ομοιοκαταληξίες ή και ανομοιοκατάληκτες φράσεις, μέσα από ρυθμούς και σχήματα λόγου, μέσα από μια ματιά που βουτάει πίσω από τις αντανακλάσεις της επιφάνειας.
Η ποίηση είναι μια ζωντανή τέχνη. Μια τέχνη που βρίσκει τις ρίζες της στα βάθη του χρόνου και απλώνει τα κλαδιά της στην εκάστοτε σύγχρονη κοινωνία που μέσα από τους ποιητές της πραγματοποιεί μια καταγραφή του παρόντος, με όρους τέχνης και αλήθειας.
Η γιορτή της ποίησης στις 21 Μαρτίου, η παγκόσμια ημέρα που είναι αφιερωμένη σε αυτή, είναι μια καλή αφορμή ανακάλυψης της νεότερης ποιητικής γενιάς που με φόρα από την κληρονομιά του παρελθόντος χτίζει ένα φρέσκο, γεμάτο «Άνοιξη» παροντικό ποιητικό πεδίο.
Ιστορίες Αν-ομοιοκαταληξίας ή αλλιώς ποιητικές αναγνώσεις νέων ποιητών.
Πάτα Play!

"Ιστορίες Αν-ομοιοκαταληξίας" από τη Μαρία Κρασοπούλου
Η Μαρία Κρασοπούλου είναι ποιήτρια και τραγουδίστρια. Έχει εκδόσει τις ποιητικές συλλογές “Ήχοι Αθόρυβοι” και “Το ύστερα του κόσμου”.

Θέλεις να το ακούσεις και όχι να το διαβάσεις; Τώρα μπορείς, είτε να το ακούσεις τώρα, είτε να το κατεβάσεις και να το ακούσεις αργότερα offline!

Παραπέτασμα

Να τα πατούμε αφέντη μου γερά το χώμα και τη χλόη
κι εσύ μάνα καλά τα λες
ο νους μην παίρνει δρόμους

Τι τα ‘χω εγώ τα χέρια μου αν δεν τα σμπαραλιάζω;
Τι τα’ χω εγώ τα μάτια μου αν δεν τα καρφιτσώνω;


Μόνον τις νύχτες
τις νύχτες σας παρακαλώ βγάλτε με απ’ το τεφτέρι
τις νύχτες σας παρακαλώ παρασταθείτε μου έστω

Μόνον τις νύχτες
ένα μικράκι παραπέτασμα αφήστε στον ουράνιο μπερντέ
ένα μικράκι παραπέτασμα να πηγαινοέρχονται οι φευγάτοι μας ποιητές
να μας φιλούν στο στόμα


Από τη συλλογή “Το ύστερα του κόσμου“, εκδόσεις 24 Γράμματα, 2020.

Άκουσε τις ιστορίες του Δημήτρη Αθηνάκη και της Στέργιας Κάββαλου.

All rights reserved 2021. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση όλου του κειμένου ή τμήματος αυτού καθώς και η αναπαραγωγή των φωτογραφιών χωρίς αναφορά στην πηγή και το συντάκτη/φωτογράφο.

"Εξέδωσα" την πρώτη μου ποιητική συλλογή στα 6 μου και από τότε αποφάσισα πως το να γράφω είναι ο μόνος τρόπος να παίρνω πραγματικές ανάσες. Αυτές που ξεκινάνε από το βάθος του διαφράγματος και καθώς ανεβαίνουν προς το στήθος μου υπενθυμίζουν πως μπορώ να είμαι όλα όσα θέλω, όσο διαφορετικά κι αν είναι μεταξύ τους. Σε αυτές λοιπόν υποσχέθηκα πως, σε χαρτί ή πληκτρολόγιο, από τα χέρια μου θα γράφεται μόνο ό, τι ``στάζει`` τη δική μου αλήθεια.

post a comment

Skip to content