Επίσκεψη: Η Ευγένεια του Απέριττου - Γιώργος Ρόρρης

Επίσκεψη: Η Ευγένεια του Απέριττου – Γιώργος Ρόρρης

Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Άνδρος

Το μουσείο Γουλανδρή στην Άνδρο είναι εδώ και αρκετά χρόνια για εμένα κάτι σαν «έθιμο», κάτι σαν «παράδοση» αλλά και για όλους όσοι αγαπούν την τέχνη. Κάθε χρόνο φιλοξενεί έργα σπουδαίων καλλιτεχνών από την Ελλάδα αλλά και από όλο τον κόσμο κάνοντας τη Χώρα της Άνδρου έναν προορισμό που δεν μπορείς να παραλείψεις όντας φιλότεχνος. Φέτος το Μουσείο Τέχνης του Ιδρύματος Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή φιλοξενεί την αναδρομική έκθεση: «Η Ευγένεια του Απέριττου» αφιερωμένη στο διακεκριμένο ζωγράφο Γιώργο Ρόρρη από τις 4/7/2021 έως τις 3/10/2021.

Ο Γιώργος Ρόρρης συνδέεται με μια πολύ ιδιαίτερη σχέση με το Ίδρυμα Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή καθώς ενώ ήταν 23 μόλις χρόνων, ο Βασίλης Γουλανδρής με τη συμβολή του Παναγιώτη Τέτση και του Δημήτρη Παπαστάμου του έδωσε την ευκαιρία, περίπου πριν 35 χρόνια, να εκθέσει για πρώτη φορά στην Νέα Πτέρυγα του μουσείου της Άνδρου. Το ζεύγος Γουλανδρή υπήρξε από τους πρώτους συλλέκτες των έργων του ενώ του έδωσε την ώθηση να συνεχίσει τις σπουδές του στο Παρίσι μέσω μιας υποτροφίας-θεσμού του Ιδρύματος. Ακόμα και μετά την αποχώρηση του ζεύγους Γουλανδρή από τη ζωή, η σχέση με την οικογένεια εξακολουθεί να είναι το ίδιο βαθιά μέσα στο χρόνο. Έτσι το 2017, λίγο πριν ολοκληρωθεί το νέο μουσείο στην Αθήνα, του ανατέθηκε η προσωπογραφία του Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή, ένα έργο που επίσης περιλαμβάνεται στην έκθεση.

Το μουσείο της Άνδρου έχει μια απέριττη λιτότητα που αγκαλιάζει τα έργα τέχνης που φιλοξενεί με μια οικειότητα και ζέση που σου αφήνει την εντύπωση ότι πρόκειται για το φυσικό χώρο των έργων και ότι βρίσκονταν από πάντα και πάντα εκεί.

Η έκθεση του Γιώργου Ρόρρη περιλαμβάνει σχεδόν 60 πίνακες και σχέδια και αποτελεί ένα ταξίδι που πλανιέται ανάμεσα στη σφαίρα της βιωμένης, κυνικής πραγματικότητας και στο ρομαντισμό των αξιών που αναζητούμε στα βιβλία που αφηγούνται ιστορίες άλλων εποχών.

Ενώ πρόκειται για έναν σύγχρονο ζωγράφο που βρίσκεται στις επάλξεις, ο τρόπος που ζωγραφίζει παρατηρώντας ως και την τελευταία λεπτομέρεια, είναι η απόδοση ενός ανεξάρτητου πνεύματος απαλλαγμένου εντελώς από οποιαδήποτε δέσμευση και περιορισμό, παρά το γεγονός ότι έχει λάβει σαφείς επιρροές από τους δασκάλους του. Πεπεισμένος και ο ίδιος ότι ο καθένας μας είναι το άθροισμα των επιρροών του, κάτι το οποίο αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της πραγματικότητας.

Η προσέγγιση του ανθρώπινου σώματος, φτιαγμένου από «σάρκα και οστά» φέρνει στην επιφάνεια κάτι το οποίο αντιμετωπίζεται με φόβο και αυτό δεν είναι άλλο από το αιώνιο «άλυτο» ζήτημα της θνησιμότητας. Τα έργα του χωρίς να «στρογγυλεύουν» τις γωνίες, αποδίδουν μια πραγματικότητα που τελικά επιφέρει την λύτρωση, εκφράζοντας μέσα από τη βαθιά πραγματιστική αποτύπωση την «φυσιολογικότητα» της κατάστασης του σώματος ως φθαρτού.

Παράλληλα παραπέμπει στην αθανασία του νοήματος που δεν περιλαμβάνει την ύλη αλλά το πνεύμα, μέσα σ’ ένα σύμπαν που συνεχώς αλλάζει και παραμένει ταυτόχρονα αναλλοίωτο και ακέραιο παρά τις φαινομενικές απώλειες που αποτελούν περισσότερο ένα μέρος του διαδικαστικού της εξέλιξης, παρά θεμελιώδη κανόνα της ζωής.