Top
concert_zvoura.gr

Τα καλοκαίρια αναζητούμε πηγαία, σχεδόν πυρηνικά μια ζωή που βρίσκεται σε διακοπές από τη φορεμένη της ιδιότητα. Δε ντύνεται καθώς πρέπει, δεν προσέχει τη διατροφή της, δεν κανονίζει ραντεβού για ετήσια check- up, δεν αναρωτιέται πώς θα γλιτώσει από τις βαθύτερες σκέψεις.
Τα καλοκαίρια ο Θεός της συναυλίας έρχεται να δώσει συγχωροχάρτι στις αμαρτίες του χειμώνα, επιτάσσοντας το προσκύνημα στην τέχνη που ελεύθερη, διαχέεται δωρεάν μέσω του ταξιδιού που κάνει ο ήχος– μια δύναμη φυσική, προικισμένη με τις πιο μεταφυσικές ιδιότητες.

Τα καλοκαίρια το μόνο πρόγραμμα που επιτρέπεται να κρατάς είναι αυτό των ραντεβού στους ναούς της ψυχικής σου ανάτασης: τα θέατρα που βρέχονται από τη θάλασσα, τις σκηνές που τις στολίζει η σκόνη που σηκώνουν οι αέρηδες, τα καθίσματα που τα έκαψε ο ήλιος του μεσημεριού, τα γρασίδια που μυρίζουν υγρασία από το πρόσφατο πότισμα.

Τίποτα δεν είναι ίδιο τα καλοκαίρια. Γι’ αυτό, να γίνεσαι κριτής των υπερβολών σου και πλάστης της νέας σου πολύχρωμης πραγματικότητας, να μην έχεις τίποτα για να έχεις τα πάντα.
Να φτιάχνεις χαλί από τα ζαρωμένα αποκόμματα των εισιτηρίων για να ζεσταίνεσαι τους χειμώνες και αυτή η μανία σου να τα φυλάς να είναι το πιο μεμψίμοιρο στοιχείο σου.
Να ξεχνάς τα μεγέθη που μετριούνται σε MB και να δίνεις στα μάτια σου την ευκαιρία να απαθανατίζουν όσα διατηρούν το περίγραμμά τους.
Να γίνεται το σώμα σου αντηχείο και ηχείο και να απορροφά τους κραδασμούς των παλμών της τέχνης.
Να γίνεσαι πρωταγωνιστής και κοινό.
Να αφήνεις το γενετήσιο να γίνει ξανά κυρίαρχο.
Να χαλάνε τα μαλλιά σου από τον αέρα, να ιδρώνεις, να μετράς τα σημαδάκια στα χέρια σου από την επαφή με το διαχωριστικό κάγκελο.

Κι έτσι όπως θα έχεις αφεθεί στην ομορφιά της που μετατρέπει το σώμα σου σε κρουστό και εύθραυστο, να επιστρέφεις στην παλιά σου ζωή κάνοντας κι αυτήν καινούρια.
Και αφιέρωσε αυτό το ενήλικο μέτρημα στα καλοκαίρια που τα μετρούσες με λίγο λιωμένο παγωτό σοκολάτας στο πηγούνι- ίσως σε βρεις και πάλι.

All rights reserved 2020. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση όλου του κειμένου ή τμήματος αυτού καθώς και η αναπαραγωγή των φωτογραφιών χωρίς αναφορά στην πηγή και το συντάκτη/φωτογράφο.

"Εξέδωσα" την πρώτη μου ποιητική συλλογή στα 6 μου και από τότε αποφάσισα πως το να γράφω είναι ο μόνος τρόπος να παίρνω πραγματικές ανάσες. Αυτές που ξεκινάνε από το βάθος του διαφράγματος και καθώς ανεβαίνουν προς το στήθος μου υπενθυμίζουν πως μπορώ να είμαι όλα όσα θέλω, όσο διαφορετικά κι αν είναι μεταξύ τους. Σε αυτές λοιπόν υποσχέθηκα πως, σε χαρτί ή πληκτρολόγιο, από τα χέρια μου θα γράφεται μόνο ό, τι ``στάζει`` τη δική μου αλήθεια.

post a comment

Skip to content