Περίπατος στο κέντρο της πόλης. Εκπέμπω από Καλαμάτα.
Άδειοι δρόμοι, άδεια πρώην πολυσύχναστα σημεία και βιτρίνες καταστημάτων που αντικατοπτρίζουν την απουσία.
Ξαφνικά, “πέφτω” στους πελάτες ενός μαγαζιού…
Πόσες πολλές σκέψεις μπορούν να χωρέσουν σ’ αυτή την εικόνα;!
Μια στάση-αντίδραση του καταστήματος απέναντι στο κράτος, που δεν αφήνει περιθώρια κανονικότητας. Και ταυτόχρονα, μια εικόνα με όμορφα παιχνίδια που αντικρίζοντάς τα σε κάνουν να νοιώσεις κάτι απ’ την παιδική ηλικία. Την ξεγνοιασιά που τόσο ανάγκη έχεις ως ενήλικας του τελευταίου χρόνου.
Οι άνθρωποι θα με εκπλήσσουν πάντα!
Ζήτησα από τον υπάλληλο να βγάλω μία φωτογραφία και με τεράστια ευγένεια μου είπε «Φυσικά, αν θέλετε, μπορείτε να μπείτε και μέσα».
Και φαινόταν σε αυτή τουν τη φράση πόση ανάγκη έχει για έναν «κανονικό» πελάτη εντός του καταστήματος, έστω για ένα λεπτό, έστω για μια φωτογραφία.
Τον ευχαρίστησα για δυο λόγους : για την ευγένεια του και τη καλοσύνη του και γιατί σε έναν περίπατο που προσπαθούσα να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη, έφτασε μια εικόνα για να μου δείξει τα ουσιαστικά.
Και τα ουσιαστικά είναι τα απλά που τόσο μας έχουν λείψει.

All rights reserved 2021. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση όλου του κειμένου ή τμήματος αυτού καθώς και η αναπαραγωγή των φωτογραφιών χωρίς αναφορά στην πηγή και το συντάκτη/φωτογράφο.