Μία ιστορία στο πλαίσιο της έρευνας με τίτλο: “Μια ιστορία θα σου πω”

Αφηγήτρια: Ειρήνη Πορταλιού- Pastry Chef

Τόπος: Γαλατάς Νέας Κυδωνίας, Χανιά, Κρήτη

Χρόνος αφήγησης: 2021

Θέμα: Τα κόλλυβα είναι συνδεδεμένα με την απώλεια των αγαπημένων μας προσώπων και παραδοσιακά τα φτιάχνουμε εις μνήμη τους. Σήμερα είναι το Ψυχοσάββατο πριν την Κυριακή της Απόκρεω.

Ψυχοσάββατο. Τα ευλογηθέντα κόλλυβα.

Έχει νόημα το σιτάρι: Σπείρετε εν φθορά, εγείρεται εν αφθαρσία (Α’ Κορινθ, κεφ 15, εδ 42), δηλαδή συμβολίζει το θάνατο και την ανάσταση του ανθρώπου, λέει η Γραφή.

Τι συμβολίζουν τα συστατικά στα παραδοσιακά κόλλυβα;

Το σιτάρι: Συμβολίζει τις ψυχές των πεθαμένων.

Αλεσμένο στραγάλι: Συμβολίζει το ελαφρύ χώμα που σκεπάζει τον πεθαμένο. Κάποιοι χρησιμοποιούν καβουρδισμένο αλεύρι.

Η ζάχαρη: Συμβολίζει τη γλυκύτητα του Παραδείσου.

Ο μαϊντανός: Τη χλωρότητα του παραδείσου (Εν τόπω χλοερό, εν τόπω αναψύξεως).

Το ρόδι: Συμβολίζει τη λαμπρότητα του παραδείσου.

Από εκεί και ύστερα προσθέτουμε διάφορα άλλα υλικά για γεύση και άρωμα. Δικής μας αρεσκείας.

Η συνταγή για παραδοσιακά κόλλυβα:

250 γρ. σιτάρι

125 γρ. στραγάλι αλεσμένο

250 γρ. καρύδι χονδρό κοπανισμένο

250 γρ. αμύγδαλο άσπρο αποφλοιωμένο καβουρδισμένο χοντροκοπανισμένο

125 γρ. σταφίδες ξανθές

λίγο μαϊντανό ψιλοκομμένο

150 γρ. ζάχαρη άχνη

ρόδι μια χούφτα

100 γρ. κρυσταλική ζάχαρη

80 γρ. καβουρδισμένο σουσάμι-κανέλα κατά προσέγγιση

Εκτέλεση: Βράζουμε το στάρι για 5 λεπτά ακριβώς. Έπειτα το αφήνουμε όλη νύχτα στο νερό. Το πρωί σουρώνουμε και απλώνουμε σε πετσέτα να στεγνώσει. Συγκεντρώνουμε όλα τα υλικά μαζί και αρχίζουμε τις στρώσεις στο επιθυμητό σκεύος. Μία στρώση στάρι, σουσάμι, ξηροί καρποί, λίγη ζάχαρη κρυσταλλική, μαϊντανό, ρόδι, κανέλα, το αλεσμένο στραγάλι και επαναλαμβάνω έως το τέλος. Στην τελευταία στρώση βάζω την κρυσταλλική ζάχαρη και στο τελείωμα την άχνη, πατάω με μια λαδόκολλα να γίνει λεία η επιφάνεια και στολίζω. Συνήθως, στολίζουμε με αμύγδαλο αποφλοιωμένο, καβουρδισμένο και ασημένια κουφετάκια, φτιάχνοντας τον Τίμιο Σταυρό στη μέση.

Η δασκάλα μου.

Στα χέρια σου μεγάλωσα κι έχω μεγάλη ευθύνη.

Ό, τι μου εδίδαξες ατόφιο ν’ απομείνει.

Στα χέρια σου μεγάλωσα κι αυτό έχει σημασία,

που μ’ έμαθες ν’ αγαπώ σ’ αυτή την κοινωνία.

Εσύ είσαι το στήριγμα εσύ ο στυλοβάτης,

Κειμήλιο οικογενειακό

Θεμέλιο της αγαπής.

Μάνα τση μάνας μου εσύ για ‘με το ίδιο κάνει,

δεν ξεχωρίζει η καρδιά σ’ ίδια μεριά σε βάνει.

Κείμενο – Αφήγηση: Ειρήνη Πορταλιού

All rights reserved 2021. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση όλου του κειμένου ή τμήματος αυτού καθώς και η αναπαραγωγή των φωτογραφιών χωρίς αναφορά στην πηγή και το συντάκτη/φωτογράφο.