Top
"Ιστορίες καθ' Ωδών" από την Κατερίνα Σούσουλα

Ιστορίες καθ’ οδόν και Καθ’ Ωδών ή διαφορετικά, ιστορίες μουσικών από τα ταξίδια τους στον κόσμο.
Πόσο διδακτικό μπορεί να γίνει ένα ταξίδι για συναυλία ως την Λούτσα;
Πόση συγκίνηση μπορεί να αποκαλύψει μια ακυρωμένη εμφάνιση στη Θεσσαλονίκη;
Πόσα γέλια χωράνε σε ένα πούλμαν που ταξιδεύει την μπάντα μέχρι την Αλεξανδρούπολη;
Και αλήθεια, πόσα μπορεί να συμβούν πετώντας σε ένα ταξίδι-αστραπή μέχρι το Άμστερνταμ;
Σε αυτή τη νέα στήλη, οι ιστορίες των ταξιδιών ντύνονται με μουσικά soundtracks και δίνουν μια άλλη διάσταση στην έννοια του μετακειμένου!

Στο 3ο επεισόδιο, η Κατερίνα Σούσουλα, λίγο πριν ανέβει ξανά στην σκηνή του θεάτρου Ριάλτο με το “Hair, the musical” διηγείται στις “Ιστορίες καθ’ Ωδών” μία ιδιαίτερη ιστορία σύνδεσης με τους συνεργάτες της από το πρώτο ανέβασμα της ίδιας παράστασης πριν 3 χρόνια.

Ακολούθησε τη Zvoura στο Spotify για να ακούσεις όλα τα podcasts.

Γεια σας! Είμαι η Κατερίνα Σούσουλα και είμαι Musical Theater Performer, δηλαδή κάνω μουσικό θέατρο στην πανέμορφη, θεατρική Αθήνα εδώ και περίπου μία δεκαετία. Οι ιστορίες που έχω να διηγηθώ από τη δουλειά, πάνω από τη σκηνή, κάτω από τη σκηνή, πίσω, πλάι, ανάποδα, διαγώνια είναι αμέτρητες. Μπορείτε να το φανταστείτε. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε να πούμε φοβερές ιστορίες από τις δουλειές μας, πόσω μάλλον εμείς οι καλλιτέχνες που ζούμε πάντα σε αυτά τα τέλεια τεντωμένα σχοινιά της ψυχολογίας μας.


Οι ιστορίες που θα μπορούσα να μοιραστώ είναι πολλές και πολλές από αυτές αρκετά αστείες. Ωστόσο, διάλεξα να μοιραστώ μια ιστορία που είναι πολύ σημαντική για μένα. Γυρνάω το χρόνο λίγο πίσω, στο 2017, που ήταν η πρώτη φορά που ανεβάσαμε το musical “Hair” στο θέατρο Χώρα. Το musical “Hair” είναι ένα καταπληκτικό έργο, πολύ ροκ, πολύχρωμο, αντιρατσιστικό, αντιπολεμικό. Ένα καταπληκτικό δημιούργημα των 70s. Μαζευτήκαμε, λοιπόν, κάτω από τη ματιά του Δημήτρη Μαλισσόβα πολλοί ταλαντούχοι άνθρωποι. Μία ομάδα με ωραία δυναμική και ωραία χρώματα μέσα της και το νιώσαμε από την αρχή ότι εδώ υπάρχει κάτι καλό, κάτι πολύ ωραίο. Πως συνεννοούμαστε, συνεννοούμαστε με το έργο, με το δωμάτιο. Πως κάτι θα πάει καλά.

Το έργο είναι μια γιορτή στην ανθρώπινη φύση κι έτσι ακριβώς βιώναμε και εμείς την πρόβα. Ήταν όλα πάνω από την πήχη. Το βιώναμε στο έπακρο. Η χαρά, ο ενθουσιασμός ήταν τεράστιος. Ένα σωστό ανθρώπινο μουσικό πανηγύρι πάνω στη σκηνή.

Περνούσαν, λοιπόν, οι ημέρες της πρόβας που με τόση χαρά κάναμε και περνώντας το έργο, το οποίο έχει μια πολύ ωραία κατάληξη και ανατροπή, την οποία φυσικά δε θα σποϊλάρω, φθάσαμε στην ημέρα που κάναμε ένα ολόκληρο πέρασμα του έργου από την αρχή μέχρι το τέλος. Ήταν η πρώτη φορά που είδαμε κι εμείς το έργο να συμβαίνει, να παίρνει σάρκα και οστά. Την ιστορία ειπωμένη από την αρχή μέχρι το τέλος. Και εκεί πραγματικά δημιουργήθηκε κάτι πολύ μαγικό μέσα στο δωμάτιο.
Η συγκίνηση ήταν τέτοια, η επικοινωνία ήταν τέτοια, η ενέργεια των ανθρώπων ξαφνικά έγινε ένα. Συγκινηθήκαμε τόσο πολύ που βάλαμε ταυτόχρονα όλοι τα κλάματα, την ώρα του περάσματος και όχι μετά από αυτό. Κοιτιόμασταν στα μάτια και προσπαθούσαμε να μιλήσουμε χωρίς λέξεις και να ρωτήσουμε τον διπλανό «Έχεις νιώσει αυτό που ένιωσα και εγώ; Είσαι μαζί μου; Είμαι μόνος; Είμαστε όλοι μαζί; Είμαστε στην ίδια σελίδα;». Ήταν πραγματικά μία αντριχιαστική εμπειρία και εμένα με έφερε πολύ κοντά με πολλούς ανθρώπους εκείνη τη χρονιά μέσα σε εκείνο το δωμάτιο και οι σχέσεις που διατηρώ μαζί τους ακόμη και σήμερα νομίζω πως δεν θα ήταν αυτές που είναι, εάν δεν είχαμε μοιραστεί εκείνο το απόγευμα. Εκείνο το απόγευμα στην Κυψέλη που όλα τα άστρα μπήκαν στη σειρά και μας κοίταξαν.

Ήταν μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή, την οποία δεν μοιράζομαι μαζί σας τυχαία, γιατί αυτή την ιστορία εμείς θα σας την ξαναπούμε. Είμαστε τόσο τυχεροί ώστε να ξαναπαίξουμε αυτό το έργο φέτος και αυτή είναι η πιο όμορφη ιστορία που έχουμε να μοιραστούμε ειδικά μετά από δύο τόσο δύσκολους χειμώνες. Στο θέατρο Ριάλτο από τις 21 Οκτωβρίου, κάθε Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή. Είμαστε πολύ συγκινημένοι που είμαστε ξανά με αυτή την ιστορία παρέα και ανυπομονούμε να την μοιραστούμε μαζί σας. Ανυπομονούμε να σας δούμε μαζί στο ίδιο δωμάτιο και να ζήσουμε την ίδια συγκίνηση.

All rights reserved 2021. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση όλου του κειμένου ή τμήματος αυτού καθώς και η αναπαραγωγή των φωτογραφιών χωρίς αναφορά στην πηγή και το συντάκτη/φωτογράφο.

"Εξέδωσα" την πρώτη μου ποιητική συλλογή στα 6 μου και από τότε αποφάσισα πως το να γράφω είναι ο μόνος τρόπος να παίρνω πραγματικές ανάσες. Αυτές που ξεκινάνε από το βάθος του διαφράγματος και καθώς ανεβαίνουν προς το στήθος μου υπενθυμίζουν πως μπορώ να είμαι όλα όσα θέλω, όσο διαφορετικά κι αν είναι μεταξύ τους. Σε αυτές λοιπόν υποσχέθηκα πως, σε χαρτί ή πληκτρολόγιο, από τα χέρια μου θα γράφεται μόνο ό, τι ``στάζει`` τη δική μου αλήθεια.

post a comment

Skip to content