Top
Χιόνι - Γυάλινα Γιάννενα

Κάθε φορά που χιονίζει μου έρχεται στο μυαλό το παραδοσιακό κομμάτι του Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα “Μια τέτοια νύχτα πριν από Χρόνια”. O Χάρης Κατσιμίχας απαγγέλει στίχους από την ποιητική συλλογή του Μιχάλη Γκανά “Γυάλινα Γιάννενα” το Φθινόπωρο του 2001. Το παραδοσιακό τραγούδι που ακούγεται κατά τη διάρκεια της απαγγελίας του ποιήματος είναι το: «Πήγαινα το δρόμο δρόμο» , από το διπλό δίσκο «Τα πολυφωνικά (έτσι ακούν στην Ήπειρο)» , της εταιρείας «General Music – Ανδρέας Σταματελάτος».

Η σιωπή που επικρατεί αυτή την ώρα στο κέντρο της Αθήνας είναι συγκλονιστική, βάλτε στα ακουστικά σας το κομμάτι και βγείτε να περπατήσετε στο μαλακό λευκό χιόνι.

Τα Γυάλινα Γιάννενα είναι το τρίτο ποιητικό βιβλίο του Μιχάλη Γκανά (Ακάθιστος Δείπνος 1978, Μαύρα Λιθάρια 1980) και το χωρίζει μια δεκαετία σχεδόν από το προηγούμενο. Το 1981 κυκλοφόρησε το πεζογράφημα Μητριά Πατρίδα. Στα Γυάλινα Γιάννενα ο ποιητής, χωρίς να μετατοπίζεται θεματικά από την προηγούμενη δουλειά του, επιδιώκει μια εκφραστική απλότητα τόσο αβίαστη και φυσική, ώστε ο λόγος να είναι εξίσου “απαρατήρητος” και δραστικός όσο και η αναπνοή.

Γυάλινα Γιάννενα

Μια τέτοια νύχτα, πριν από χρόνια,

κάποιος περπάτησε μόνος, δεν ξέρω πόσα

λασπωμένα χιλιόμετρα.

Νύχτα και συννεφιά χωρίς άστρα.

Ξημερώματα μπήκε στα Γιάννενα.

Στο πρώτο χάνι έφαγε, και κοιμήθηκε

τρία μερόνυχτα. Ξύπνησε απ’ το χιόνι

που έπεφτε μαλακά, στάθηκε στο παράθυρο

κι άκουγε τα κλαρίνα.

Πότε θαμπά και πότε δίπλα του,

όπως τα `φερνε ο άνεμος.

Κι άκουσε μετά τη φωνή

πεντακάθαρη, από κάπου κοντά,

σαν αλύχτημα και σαν να την έσφαζαν

τη γυναίκα κι ούτε καβγάς ούτε

τίποτε άλλο, χιόνιζε όλη νύχτα στα Γιάννενα.

Ξημερώματα πλήρωσε τι χρωστούσε

και γύρισε στο χωριό του.

Στα πενήντα του θα `τανε

με γκρίζα μαλλιά και τρεις θυγατέρες

ανύπαντρες, χήρος τέσσερα χρόνια,

με τη μαύρη κάπα στις πλάτες,

και τι χιόνι σήκωσαν τούτες οι πλάτες

κανένας δεν το ‘μαθε.

All rights reserved 2021. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση όλου του κειμένου ή τμήματος αυτού καθώς και η αναπαραγωγή των φωτογραφιών χωρίς αναφορά στην πηγή και το συντάκτη/φωτογράφο.

Δεν κάθομαι ποτέ ήσυχη, μικρή με έλεγαν όλοι "σβούρα". Από παιδί ήθελα να γίνω αρχαιολόγος γιατί μου άρεσε να διαβάζω ιστορίες για το παρελθόν. Και έγινα αλλά με κέρδισε η δημοσιογραφία. Αγάπησα τα ταξίδια όταν έγραφα για το National Georgraphic. Μου αρέσει να ανακαλύπτω πράγματα και να τα καταγράφω. Οι καταγραφές κρατούν τη μνήμη του παρελθόντος ζωντανή. Το παρελθόν είναι αυτό που μας βοηθάει να προχωράμε στο μέλλον. Και όταν η μνήμη είναι ζωντανή το μέλλον είναι σε καλά χέρια!

post a comment

Skip to content